O Billy Cowie δουλεύει κυρίως στον τομέα του χορού και των υβριδικών τεχνών.

Ο χορός ξεκινά με τέσσερις μεταβάσεις εκτελούμενες με το αριστερό χέρι- γυρνώντας το σώμα από τον ώμο, γυρνώντας το κεφάλι, πιέζοντας μέσα το στομάχι και σηκώνοντας το δεξί χέρι- όλα παράγοντας μια αίσθηση ανικανότητας. Η τελευταία μετάβαση προετοιμάζει τον πρώτο οπτικό συμβολισμό- το ποίημα σχετίζεται με την αυτοκτονία από πέσιμο, και όταν το χέρι που τώρα αναπαριστά τον άνθρωπο σηκωθεί ψηλά από το κεφάλι, αφήνεται δραματικά και το αφήνει να πέσει αργά. Προς το τέλος της καθόδου, η κίνηση κυμαίνεται με μικρές διακοσμητικές μεταβάσεις σαν να το χτυπάει ο αέρας. Στην δεύτερη ενότητα, ο χορευτής τρέπεται στο σώμα που πέφτει αργά, βάζοντας τους ώμους πίσω και λυγίζοντας το κορμό του. Η τρίτη ενότητα, επαναλαμβάνει την πρώτη οπτική μεταφορά αλλά αυτή τη φορά με το δεξί πόδι σηκωμένο και έπειτα απελευθερωμένο αργά. Η τελευταία ενότητα, συνεχίζει την προηγούμενη ενότητα και τώρα στέκεται με το ένα πόδι όπου οι μικρές ρυθμίσεις ισορροπίας του χορευτή δυναμώνουν το πέσιμο, εικόνα εκτός ελέγχου.