ΤΟ ΔΑΣΟΣ Δυο ζευγάρια πηγαίνουν μια εκδρομή στο δάσος με τα παιδιά τους. Είναι νέοι, πετυχημένοι και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του σημερινού κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου. Όταν τα παιδιά τους εξαφανίζονται εν μέσω κακοκαιρίας, η φιλία τους αρχίζει να κλονίζεται συθέμελα. Τα αστικά προσχήματα χάνονται γρήγορα, ενώ από τους τέσσερις δημιουργείται ένα ψυχόγραμμα μιας χαμένης κουλτούρας. Ξεκινά μια οδύσσεια, διασχίζοντας τα δάση, η οποία αρχίζει να μοιάζει ολοένα και περισσότερο με ένα ταξίδι στο μεταφυσικό. Η αφήγηση της ιστορίας είναι αποσπασματική και όχι χρονολογική. Τόσο στην ψυχολογία όσο και στην ονειροκριτική, το δάσος αποτελεί ένα πολυσήμαντο σύμβολο. Κρύβει τόσο το καλό όσο και το κακό, ενώ δικτυώνει τόσο τη ανώτερη όσο και την κατώτερη Αρχή της Φύσης. Δημιουργείται ένα ποιητικό πορτραίτο της σημερινής κοινωνίας, η οποία αναζητά απεγνωσμένα μια διέξοδο και ένα μέλλον.